من همیشه به افرادی که حافظه‌‌های استثنایی دارن حسودیم می‌شده. افرادی در این دنیا وجود دارن که به ظاهر با یک ذره تلاش، می‌تونن انبوهی از اطلاعات رو جمع‌آوری کنن؛ در حالی که ما برای به خاطر آوردن اسم فردی که بهش معرفی شدیم، ممکنه با خودمون ساعت‌ها کلنجار بریم.

اما روزنه‌ی امیدی برای همه‌ی ما وجود داره. همونطور که می‌تونیم هر ماهیچه از بدن‌مون رو قوی کنیم، در عین حال هم می‌تونیم کاری کنیم که ذهن‌مون سریع‌تر چیزها رو به خاطر بیاره و سریع‌تر یاد بگیره. در واقع لازم نیست که از بدو تولد یک حافظه‌ی تصویری داشته باشین.

فرقی نمی‌کنه که می‌خواین برای امتحان‌تون مطالعه کنین، یک زبان جدید رو یاد بگیرین، از زوال حافظه جلوگیری کنین یا می‌خواین از لحاظ ذهنی به اصطلاح تیز باقی بمونین. تقویت حافظه خیلی آسون‌تر از چیزیه که به نظر میاد. از چیزهایی که تقویت حافظه نیاز داره، می‌شه به تکنیک‌های جدید به خاطر سپاردن یا یک تغییر کلیدی در سبک زندگی اشاره کرد. در زیر 10 تکنیک و ترفند اثبات شده برای افزایش حافظه برای دوره‌های بلند و کوتاه مدت آورده شده. اگر می‌خواین ذهن قویداشته باشین و همه‌‌چیز رو در کوتاه‌ترین زمان به یاد بیارین، این مطلب رو از دست ندید.

برای فهمیدن علم پنهان در پشت این تکنیک‌های به ذهن سپاری، بیایید اول در مورد این صحبت کنیم که حافظه چطور کار می‌کنه.

اگر حافظه یا نحوه‌ی فراخوانی حافظه توسط ذهن براتون اسرارآمیز به نظر می‌رسه، باید بگم که شما تنها نیستین. دانشمندان و فلاسفه برای حدود 2 هزار سال هست که دارن سعی می‌کنن بفهمن که حافظه چطور کار می‌کنه و هنوز هم دارن به کشف‌های جدیدی در این زمینه می‌رسن. برای مثال، دانشمند بریتانیایی که بزرگترین جایزه علم اعصاب در دنیا به ارزش 1 میلیون یورو رو برد، کشف کرد که یک پروتئین در مغز وجود داره که نقشی کلیدی در تشکیل حافظه و از دست دادن اون ایفا می‌کنه. اما هنوز کشف‌ها و مفاهیم زیادی در پشت برده بصورت کشف نشده باقی موندن.

سه مرحله برای پردازش حافظه وجود داره

1. رمزگذاری

اولین قدم در ساخت یک حافظه “رمزگذاری” نام داره. وقتی که به رویداد خاصی اشاره می‌کنین یا یک بخشی از یک اطلاعات رو به سعی دارین به یاد بیارین، مغز شما بصورت دائم صداها، تصاویر، احساسات فیزیکی و احساسات دیگه‌ی دخیل در این کار رو دریافت می‌کنه. بیایین یک مثال بزنیم. اولین سفرتون به شهر لاس وگاس. خاطرات شما از اون رویداد توسط سیستم بصری (برای مثال، ساختمان‌های عجیب یا مناظر باشکوه)، سیستم شنیداری (صدای ماشین‌های تحویل دهنده کالا) یا حتی سیستم بویایی (برای مثال بوهای مشخصی که از هر کازینو به مشام می‌رسه) ایجاد شدن.

“تحقیقات نشون دادن که اگر ما از “رمزنگاری معنایی” استفاده کنیم، می‌تونیم چیزها رو بهتر به یاد بیاریم و برای مدت بیشتری هم به حافظه بسپاریم”

اگر به هرکدوم از احساسات گفته شده یک  چاشنی معنا یا حقیقت امری اضافه کنیم، بهش “رمزنگاری معنایی” میگن. برای مثال اگر کازینوی Bellagio در لاس و گاس رو با مکانش روی نقشه یا برنامه‌های رقص 30 دقیقه‌ای، به یاد بسپارین، شما در واقع دارین کازینوی Bellagio رو به‌صورت رمزنگاری معنایی به یاد می‌سپارین.

2. ذخیره‌سازی

تمامی این اطلاعات ریز و درشت در بخش‌های مختلف ذهن شما ذخیره می‌شن. نورون‌ها در مورد چیزی که شما دریافت کردین، سیگنال‌هایی رو بین هم رد و بدل می‌کنن. یعنی در واقع اونها دارن با هم “صحبت” می‌کنن و دارن ارتباطات موقت یا طولانی رو بین خودشون بوجود می‌آرن. به عقیده‌ی نورون‌شناسان، همین فعالیت نورونی و استحکام ارتباطات هست که حافظه رو بوجود می‌آره.

شبکه‌ی نورونی موجود در مغز شما، نقشی کلیدی رو در ذخیره‌سازی و بازیابی خاطرات ایفا می‌کنه.

دو نوع حافظه وجود داره: کوتاه مدت و بلند مدت. کوتاه مدت یا حافظه‌ی مشغول، مثل چرک‌نویس ذهن می‌مونه. کاربرد این نوع حافظه وقتی هست که ذهن برای مدت موقتی و قبل از انتقال به حافظه بلند مدت، اطلاعاتی رو ذخیره می‌کنه. برای مثال به یادآوردن نوع غذایی که می‌خواین برای ناهار سفارش بدین، قبل از اینکه با پیک‌غذا تماس بگیرین. وقتی که غذا تحویل‌تون شد و اون رو میل کردین، ذهن می‌تونه اون اطلاعات (نوع غذای سفارش داده شده) رو فراموش کنه. اما حافظه‌های بلند مدت یعنی چیزهایی که شما برای مدتی مثل چند روز یا چند سال به خاطر می‌سپارین. مثل روندن دوچرخه یا اولین شام‌تون با کسی که دوستش دارین.

هر دو نوع حافظ (بلند مدت و کوتاه مدت) می‌تونن در اثر بالارفتن سن ضعیف بشن. چون مغز سلول‌های مرتبط با اون ارتباطات بین نورون‌ها رو در طول زمان از دست می‌ده. اما چنین چیزی حتمی هم نیست. همونطور که می‌شه با قوی‌کردن ماهیچه، مغز رو تمرین داد، حافظه هم می‌تونه انتخاب کنه که از چیزی استفاده کنه یا از دستش بده.

منبع : taskulu.com